بز در کتاب کوچه

از بز برند و به پای بز بندند – موی بز را ریسمان کنند و بر گردنش ببندند. از ماست که بر ماست.

بز به پای خودش ، بزغاله به پای خودش. – کسی را به گور کسی نمی گذارند.

بز به پچ پچ فربه نمی شود. – از حرف و سخن کار پیش نمی رود.

بز بدی از گله دارد. – خصال بد فردی محصول جامعه است . 

بزی که صاحبش بالای سرش نباشد نر می زاید.

بز حاضر و دزد حاضر – همه علل و اسباب برای اثبات مدعا ؟آماده است.

بز گر از گله بدر – آنچه که وجودش آشکارا زیانبار است باید از جمع طرد گردد.

بز ماده ، شاخ زرین – مرغی که شغال برد تخم طلا می کرد. 

بز به میش می گوید : دیدم دیدم.

خجالت را بز بکشد که دمش هواست . – این موضوع نباید موجب سرشکستگی تو شود.

دهی که ندارد ری

کار هر بز نیست خرمن کوفتن – گاو نر می خواهد و پیر کهن

بز اگر شیر دهد میش من است – بیگانه اگر وفا کند خویش من است

ش سفید – به بز میگن عبدالرشید

منبع : کتاب کوچه – احمد شاملو 
*